Provincijski pločnik I
krasota koja ga nadilazi !

Nije dizao bune, utkan bješe u zasjeocima,
krvav I mokar je udahnjivao  kultni I svekoliki
odisaj besjedničkog sna,
kada bi nastupila noć
pretvarao se u slatko kučence koje se sakrivalo ispod nadstrešnica kuća I zgrada, često se pravdao razrušenim zidovima zbog svoga tužnoga udesa I cvilio jadno, podvijajući sumorni ostarjeli rep.
Njegovo smrtno izranavljeno tijelo sa bezbroj ožiljaka upuštalo se u pogubne plesove sa potonulim utvrdjenjima koja su nemilosrdno ispijala njegovu krv.

Odzvanjali su krici omladine koja se sjatila pod mnogolikim okriljem svakojakog zelenila I brujila je u zanosu pjesma opijenih lica.
Platani su odavno usnuli u ljetnji prašnjavi vjetrić.
Noć je zaklopila svoje malaksale I trepetno hladnjikave oči,
rijeka je podozrivo  proticala I u maskoti virova likovala,
mostovi su blijedo u nijemost utonuli,
a umjetnici pejzaž usnama dotakli.....