Priljubljen uz pločnik
leži izgažen I zaboravljen
crveni karanfil,
mokar I isprskan blatom
drhti u ranom proljeću
ko beskućnik hljeba gladan,
i sine tada čovjeku
misao začeta negdje
u beskraju srca
da tako izgleda
razbludna duša koja pati
I voli, strada I za oproštaj moli !